رابطه‌ی تسهیم دانش و نوآوری کتابداران کتابخانه‌های دانشگاه تربیت مدرس

هدف: هدف پژوهش حاضر، از یک سو تعیین میزان تسهیم دانش و سطوح پنج‌گانه نوآوری (محیطی، رهبری، فرایند، بازخورد- محیط و بازخورد- فرد) و از سوی دیگر تعیین رابطه تسهیم دانش و نوآوری کتابداران کتابخانه‌های دانشگاه تربیت مدرس در سال 1392 است. روش پژوهش: پژوهش حاضر، از نوع کاربردی و به روش پیمایشی- همبستگی است. 44 نفر از کتابداران و مدیران کتابخانه‌های دانشگاه تربیت مدرس جامعه پژوهش را تشکیل می‌دهند. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه محقق ساخته تسهیم دانش و پرسش‌نامه‌ی نوآوری سازمان آمید و همکاران (2002) استفاده شده است. روایی پرسش‌نامه با توجه به نظر اساتید حاصل شده و پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ که برای پرسش‌نامه نوآوری آمید 83/. و تسهیم دانش 95/0 استفاده شده است. داده‌ها با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی شامل ضریب همبستگی Pearson و t-test تجزیه و تحلیل شده است. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داده است که میزان تسهیم دانش در بین کتابداران کتابخانه‌های دانشگاه تربیت مدرس با کسب میانگین 75/1 در سطح نامطلوبی است. از نظر نوآوری مطابق با سطوحی که آمید و همکاران (2002) تعیین کرده‌اند، نوآوری محیطی، فرایند و بازخورد- فرد با کسب میانگین‌هایی به ترتیب 84/2، 04/3،92/2 در کتابخانه‌های دانشگاه تربیت مدرس در سطح متوسط قرار دارند و نوآوری رهبری با کسب میانگین 26/3 در این کتابخانه‌ها در سطح پایین و نوآوری بازخورد- محیط با کسب میانگین 43/2 در کتابخانه‌های مورد نظر در سطح بالا قرار دارند. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش می‌توان بیان نمود بین تسهیم دانش و نوآوری بین کتابداران کتابخانه‌های دانشگاه تربیت مدرس رابطه معناداری وجود ندارد.